Dwie wyjątkowe świece. Płomień symbolizuje Chrystusa, jednak każda z
nich ma inną rolę do spełnienia. Zapalane są
w szczególnych momentach naszego życia. O świecy gromnicy wiemy
stosunkowo dużo.
Natomiast…
W czasie Obrzędu Chrztu Świętego ojciec chrzestny zapala świecę od
Paschału, który jest symbolem obecności
Chrystusa zmartwychwstałego w naszej parafii. Od tego momentu, życie
małego chrześcijanina ma być - powinno być - zjednoczone z Jezusem
Chrystusem.
Świecę chrzcielną swego dziecka należy skrzętnie przechowywać. Niech
nie będzie ona tylko zwykłą pamiątką. Można ją nawet podpisać, by
nie pomyliła się ze świecami innych dzieci, aby przekazać ją dziecku
w odpowiednim momencie,
gdy już będzie zdolne zrozumieć, o co chodzi.
Świeca od chrztu jest wykorzystywana w dalszym życiu dziecka: w
czasie rocznicy chrztu świętego, przy odnowieniu przyrzeczeń
chrzcielnych przed Pierwszą Komunią świętą, przy przyjęcia
sakramentu bierzmowania, przed ślubem
lub przed święceniami czy też ślubami zakonnymi.
W polskiej tradycji istnieje piękny zwyczaj, że kiedy człowiek
umiera, podajemy mu do rąk zapaloną świecę lub trzymamy ją zapaloną
w zasięgu jego wzroku. Na ogół tą świecą jest gromnica. Choć trudno
wtedy mieć swoją własną świecę od chrztu, jednak byłoby to
najbardziej wymowne – umierać ze Światłem, które zostało zapalone w
dniu naszego chrztu.
Tak czy inaczej, światło świecy przyzywa także Maryję - patronkę
dobrej śmierci. Warto o tym pamiętać.
Jadwiga Kulik